Serbske ludowe spiwy

Ha pólski kral na wójnu ćehnješe

1. Pólski kral na wójnu ćehnješe
ze swojimi dźewjećimi pachołami.
Dźesatoh doma wón wostaji,

2. Zo dyrbi wachować nowoh hrodu,
noweho hrodu a młodej’ panje,
młodeje panje a drobnych dźěći.

3. Pachoł tam po dwori chodźeše,
swoje te włóski sej rozčes’waše,
młoda pań z wóknom won hladaše.

4. Poča joh k sebi nutř wabići:
»Njej’ tebi zyma aby chce so ći pić,
móžeš so ke mni nutř wohrěć hić.«

5. »Mi nic njej’ zyma, mi njecha so pić,
||: k tebi nutř njesměm so wohrěć hić. :||

6. Ja dźě so boju toh šerjenja,
||: młodeho panika swarjenja.« :||

7. »Njeboj so, njeboj so šerjenja,
||: młodeho panika swarjenja. :||

8. To chcu ja derje wšo zamolwić,
tebje chcu bjez winy postajić.«
Pachoł pak swěrny bě słužomnik.

9. Pólski kral z wójny dom ćehnješe,
||: Młoda pań napřećiwo běžeše. :||

10. »Ale ty luby, młody panje mój,
ja mam ći skóržbu tu skoržići
na twojoh wosmeho pachoła.

11. Na twojoh swěrneho słužomnika,
kajki je tola wón pičk a hračk,
kajki je njerodny přečinik.

12. Prěnju tu nócku je pił a hrał,
druhu tu nócku je spěwał, rejwał,
třeću tu nócku chcył z panju spać.«

13. Panik tón nahle so rozhněwa,
wućeže z nóžnow swój swětły mječ,
chcyše přec pachołej hłójčku ćeć.

14. »Wuzwol sej smjerć ty nět, kajkuž sam chceš:
Chceš-li być z mječikom zarubany,
chceš-li być z konikom zarajtwany?«

15. »Z rozomom, z rozomom paniko mój,
mój chcemoj pachołej konika dać,
njech wšak wón rajtuje w cuzy kraj.

16. Hdyž pachoł z dwora won ćehnješe,
wobymaj dobru nóc zawdawaše
a sebi taklej tež praješe:

17. »Dobra nóc, dobra nóc, paniko mój!
Twoja je młoda pań jara falšna,
při swojej falšnosći wulka kurwa.

18. Dobra nóc, dobra nóc, pani moja!
Zo panja falšnje sy wobołhała,
hdyž pak to nihdy ničo wěrne njej’.

19. Hač jenož komu tak zlě so dźe,
||: kaž so mi, Božo mój, na swěći dźe? :||

20. Njech ja tu pohladam, hdźež ja chcu,
njech ja tu pohladam tam aby tu,
wšudźom ja widźu tón luty falš.

21. Njech so ja wobroću, hdźež ja chcu,
njech so ja wobroću tam aby tu,
wšudźom sym stajnje ja lutki sam.

22. Štó pak ma lěpje so na swěći,
štož jenož frejne to pacholo,
wšudźom ći ludźo joh witaja.«