1. »Ha pisane su sanki
a klinkotate konje.
A hdźe da ty nětk jědźeš,
ty rjany luby mój?«
»Ći njepowěm.«

2. »Ty lěpšich myslow budźeš,
hdyž ’dźeš mi pójedać,
hdźe ha ty nětko jědźeš,
ty rjany luby mój.«
»Da posłuchaj:

3. Ha do města ja jědu,
tam budu całtow kupić,
kóždej tej holcy jenu
a swojej lubcy dwě,
haj lubcy dwě.«