1. Jěł je bóh wjeršny do městačka
na swojim zelenym wozyčku,
haj wozyčku.

2. Do poł je městačka njepřišoł,
wosrjedźa městačka pozastał,
haj pozastał.

3. Nichtón tam k njemu won njepřińdźe,
štož jenož jedyn stary měšnik,
haj stary měšnik.

4. »Čehodla płačeš, ty syno Boži?« --
»Ka’ ha ja płakaći njedyrbju,
haj njedyrbju?

5. Wyše toh městačka wulke znamjo,
wulke mi znamjo, haj krawy mječ,
haj krawy mječ.

6. Na jednym boku je krawy mječ,
na druhim boku je čorny křiž,
haj čorny křiž.«

7. »Na čo tón krawy mječ pokazuje?«
»Pokaže, pokaže wulku wójnu,
haj wulku wójnu.«

8. »Na čo tón čorny křiž pokazuje?«
»Pokaže, pokaže wulki mór,
haj wulki hłód.

9. Zo budźa maćerje dźěći jěsć,
hišće je njebudźa we měri jěsć,
haj we měri jěsć.

10. Budźe so zebrać tón mały knajb,
hišće je budźe jim z rukow wudrěć,
haj z rukow wudrěć.«

11. Nimo tam ćehnjechu wojacy,
z cuzeho kraja mi wojacy,
haj wojacy.

12. Hdyž so pak za městačkom wohladnychu,
ničo tam wjace njesłyšachu,
haj njesłyšachu,

13. Štož starych ludźi wulki hołk,
małych tych dźěći wulki křik,
haj wulki křik.

14. Nimo tam jědźechu fórmanjo,
z cuzeho kraja mi fórmanjo,
haj fórmanjo.

15. Tak sebi mjez sobu powědachu:
»Hlejće wšak, Božo mój, hladajće,
haj hladajće.

16. Kajke to tola městačko bě,
nětk je tu kamjeń na kamjenju,
haj na kamjenju.

17. Chcemy da nětkole Boha prosyć,
zo by nas Bóh tón knjez zwarnował,
haj zwarnował!

18. Zo by nas Bóh tón knjez zakitał
před tajkim wulkim njezbožom,
haj njezbožom.«