1. Hanicka Trinicki pšašała:
»Źo buźomej witśe kóniki gnaś?“

2. »Pód Rubinku na łucycce,
tam buźomej witśe kóniki gnaś.«

3. Kóniki te stej rozpušćiłej
a dołoj stej se tam sednułej.

4. Tak stej se rědnje wobejkałej,
až se ten kšajašk rozlěgašo.

5. Wšen se ten kšajašk rozlěgašo,
wšykna se tšawicka póchylašo.

6. Źo to jo zgónił z grodu pan
na tom mě groźe na wusokem.

7. »Wobsodłaj, kutšak, kónja bruneg’,
wobsodłaj wobeju dweju.

8. Comej mej jěś tam pód Rubinku,
pód Rubinku na łucku.

9. Tam comej wułojiś sarnicku,
sarnicku z brunyma wócyckoma.

10. Sarnicku z brunyma wócyckoma,
sarnicku z cerwjenyma licyckoma.«

11. Sarnicka běšo torna, głupa,
wšykne jo seśicki zezrywała.

12. Wšykne jo seśicki zezrywała,
hyšći pak njejo jima wuběgnuła.

13. »Dobru noc, dobru noc, kumpanka mója,
wěcej se wiźeś mej njebuźomej.

14. Ja dejm byś jadna słužabnica,
na tom mě groźe, na wusokem.«

15. »To žgan njedejš byś słužabnica,
ty dejš byś mója hejgen kněni.

16. Ty dejš mě sedaś za mójim blidom,
za mójim blidom na pšawem boce.

17. Na pšawem boce, na pšawej ruce
pód jadnym swětłym wokeńckom.«