1. Coga som nowego zgoniła?
Mój luby ’co wote mnjo pśejc.
Ja pak jom’ taku radu dam:
Wostań to ljetko tuder.

2. ›Wostanjom ja śi to ljetko tuder,
›Ga ’šykno ja pśecarujom.‹
Což tuder pśecyniš, pśecarujoš,
’Šo za teb́je zapłaśijom.

3. ›Roztyla źówčo raz derbimej,
›A ’cošli mje zdarowaś;
›Zdaruj mje kónika brunego,
›Ja na wójnu spośegnjom.‹

4. ›Zgroń mje a zgroń mje, ty luby mój,
›Ga buźoš ty zasej pśiś?
›To śi ja spojźeś njamóžom,
›Ja ńewjem sam, kótary cas.‹

5. Gaž pak poł ljetaška huchadašo,
Wón z wójny dom śegnjašo.
Źówčo to stojašo na proze,
Śańkej sukni až do zeḿe.

6. ›Spomagaj bóg, ty rjedne źówčo,
›Jo ten cas, ak ṕeŕej jo był?‹
Ten cas śi móžo deŕe byś,
Jan drugego lubego mam.

7. Wón seźi wo jśṕe za blidom
A gljeda tam za mnu wen.
›Ja som ten rejtaŕ ńerodny,
›Ja śi jogo zastśjelijom.‹

8. Ńestśjelaj, ńestśjelaj, luby mój,
To jo źen mój nejmłodšy bratš!
›Joli to ten twój nejmłodšy bratš,
›Ga jo wón moj nejlubšy šwar.‹