1. Co ja som nowego zgoniła?
Mój luby co wote mnje pšec.
»Pejez źen, pejez źen z wěrnosću,
kótary cas buźoš zas pśiś.«

2. »Kak ga śi deru ja pejeźeś,
ja njewěm śi togo casa.
Njewěm ja, njewěm ja togo casa
a teke nje teje štundy.«

3. »Och rozmilony luby mój,
wostań ty to lětaško tud.
Což tuder pśepijoš, pśecarujoš,
to za tebje zapłaśijom.«

4. »Wostanjom ja to lětaško tud,
ga wšykno śi pśecynjom.
Pśepijom, pśecarujom twój dobytk wšen,
ja na wójnu pośěgnjom.«

5. Gaž jo do cuzeje zemje pśijěł,
ga spomnu wón na te słowa.
Wobrośi, wobrośi kónja bruneg’,
rejtowašo zasej naspjet.

6. Gaž pak ku dwóraju pśijěźo,
ga źowčo stoj na proze.
»Wec ga, ty źowčo, tak gjarde sy,
až ty mě raz njewuwitaš?«

7. »Rada by ja śi wuwitała,
pśez drugego ja njesměju.
Wón seźi we jśpě za blidom
a glěda z tym woknom wen.«

8. »Som ja ten rejtaŕ njerodny,
ja śi jogo zastśělijom.
Na bura, na kněza ja nic njedam,
ja śi jogo zastśělijom.«

9. »Njestśělaj, ty rozmilony mój,
to jo źen mój nejmłodšy bratš.«
»Jo-li to ten twój nejmłodšy bratš,
ga jo tek mój nejlubšy šwar.«

10. Choźił jo rědny po rynku,
na rynku wokoło.
To pak tam njeběšo jeje luby,
to běšo jeje nejmłodšy bratš.