1. Wuźjełał jo luby cołnik
Wot tog’ drjowa wjezowego.
Gaž jo jen wón wuźjełał,
Spušćił jo jen na wódu.

2. Spłowaj, spłowaj cołnik mój,
Pśecer bližej ku grodu.
Ku grodu wón pśipleł jo,
Pśi groźe jo zastanuł.

3. ’Šykne luźe spachu tam,
Ak to rjedne źowčo nic.
Seźało jo seźało
We tem swjetłem hokeńku.

4. Źo lubeg’ upytało
Bjełem groźe husokim,
Cerwene tam pśjeło jo,
Zelene pak sukało.

5. Šnóru jo tam źjełało
Swojom’ lubem’ ńejlubšem’,
›Spušćej se ty luby mój
›Pó tej šnóŕe žyźanej.‹

6. Spušćał jo se luby spušćał
Po tej šnóŕe žyźanej,
Po tej šnóŕe žyźanej,
Po tej wóźe dłymokej.

7. Źož jo rjedne źówcyšćo,
Źož jo jogo lubcycka.
»Tak dłujko lubka mója,
»Ak ta wóda dłymoka.«

8. ›Gaž ta wóda hubjegnjo,
›Naju lubosć zajźo.‹
»Wóda nikul ńehubjegnjo,
»Lubosć nikul ńezajźo.«