Serbske ludowe spiwy

Njetuž, źowćo, njetužy

1. ||: »Njetuž, źowčo, njetužy, :||
luby daloko njesłužy.«

2. ||: Luby słužy Rašpanu, :||
lubka słužy Dotywach.

3. ||: »Sedym lět som ju lubo měł, :||
słowka z njeju njezgronił.

4. ||: Nic ak lutne listy słał.« :||
Chtoga listy znosywał?

5. ||: Syłowik je znosywał, :||
syłowik ten drobny ptašk.

6. ||: »Njedawaj je nikomu, :||
ak pisarjoju samemu.«

7. ||: Chtoga listy lazował? :||
Pisaŕ jo je lazował.

8. ||: Pisaŕ listy lazujo, :||
a na źowčo zglědujo.

9. ||: Na jeje wocko na brune, :||
na jeje licko cerjene.

10. ||: »Wožeń se, ty źowcyšćo, :||
wez sebje, kóterog’ coš.«

11. ||: »Wezmu sebje starego, :||
co ga mě ten stary dej?

12. ||: Wezmu sebje młodego, :||
togo mam ja raz tak dlej.

13. ||: Z tym comej hyś na wjermank, :||
comej kupiś wjermanka.«

14. ||: »Spócakaj, źowčo, spócakaj :||
do Barščanskeg’ wjermanka.

15. ||: Comej hyś tam na wjermank, :||
comej kupiś wjermanka.

16. ||: Tych źe słodkich paprjeńcow, :||
tych źe drobnych worjaškow.«

17. ||: »Worjaški ja njebjeru, :||
worjaški su pśeradne.

18. Te naju lažko pśeraźe
we naju nowej komorje,
we naju běłej póstoli.«