Serbske ludowe spiwy

Kopachu, wórachu

2. Lubka ta pśiźo
ku mnjo dom spiwaś.
Pśimnuch ju za rucku
gnach z njeju rejowat.

3. »Grajśo, wy gerce,
krošycka njamam.
Lubka b’źo zapłaśiś,
ta ma dosć pjenjez.«

4. »Njespušć se na mnjo,
njamam ak tolaŕk.
Ten b’źomej pśerejowaś,
njamamej klěba.«

5. »Co b’źomej zapłaśiś,
mój nan jo sam gerc!
Wón barcy, wón šwarcy,
až wšo rjagoco.

6. Rjagoco tak wjelgin,
bubnujo tak rězno.
Graś móžo hyšći lěp,
musy pak cas měś.«

7. Som ja tam rejował,
som tam spiwał.
»Lubka, pytaj pjenjeze,
njepśiźomej ze jśpy.«

8. Lubka weze pjenjeze,
zapłaśi gercam.
Pópadnu lubeg’ za rucku,
gnašo z nim domoj.