Serbske ludowe spiwy

Žałuju śi luto, ty rědna Hana, jědewoj

W originalnej zběrce njejsu noty k tekstoju pódane.

1. »Załyje śi luto, ty rědna Hana, jědewoj,
||: žo sy pśez te styri brune won wujšła.« :||

2. »To njejsu žedne styri brune, jědewoj,
||: to su wšykne Matowe šwary. :||

3. Jědu k nam jědu Prožymske, jědewoj,
||: tož po wónej góli zelonej.« :||

4. Gaž wóni do Wjelceje pśijěźechu, jědewoj,
||: na zelonej górce zastachu. :||

5. Chopili su se tam dalej pšašaś, jědewoj:
||: »Źo jo ten Burojc nowy dwór?« :||

6. »Cośo jen, swaki, raźi wěźeś, jědewoj,
||: cu wam jen wjelgim derje powěźeś. :||

7. Pśed tym mi Burojc nowym dwórom, jědewoj,
||: tam stoj ta lipa zelona. :||

8. Spózy jo njeje Hanišćo, jědewoj,
||: dwa wěnka měrikowej znawija. :||

9. Jaden co wóna Matoju daś, jědewoj,
||: wo drugem co sama k wěrowanju hyś.« :||

10. Swaki, te jědu ku dworu, jědewoj,
||: Hana, ta běžy w nowu komoru. :||

11. »Móterka, luba stara maś, jědewoj,
wobaraj tym luźam do dwóra,
až ja se schowaju w nowu komoru.«

12. »Kake jo móje wobaranje, jědewoj,
||: gaž wóna jo jomu zlubjona. :||

13. Zlubjona jo jomu, zlubjona, jědewoj,
wěce se rozzlubiś njeb’źotej,
źož jano pśez Božu wolu pśiźo.«

* * *

14. Maś, ta Hanu głaźašo, jědewoj,
||: wěnašk jej na głowu stawjašo. :||

15. Wěnašk, ten dołoj wopaźe, jědewoj,
||: Mato jen tak wjelgim jěsno spopaźo. :||

16. Stawi jen na jeje głowišćo, jědewoj.
||: »Choź, Hana, w wěnašku zelonem. :||

17. Źinsa ty wo njom spobudnjoš, jědewoj,
||: cesto wěcy wo njom njepójźoš. :||

18. Witśe se šlewjeŕ zawijoš, jědewoj,
wo tom b’źoš choźiś kuždy źeń
spódla tych Prožymskich młodych žon.

19. Cesćej se buźoš jen zawijaś, jědewoj,
||: cesćej buźoš na móterku spominaś.« :||

20. Hanu, tu na woz saźachu, jědewoj,
||: styrjo jej gerce grajachu. :||

21. »Grajśo, wy gerce, bubnujśo, jědewoj,
||: wšykno źe k jeje tuženoj.« :||

22. »My njegrajomy k tuženoj, jědewoj,
||: ale grajomy k wjelikemu wjaseloj. :||

23. Nikul wóna wjasołša njebuźo, jědewoj,
||: źož jano źinsa spobudnjo.« :||

24. Hanu, tu z dwóru wjeźechu, jědewoj,
||: jeje maś žałosnje płakašo. :||

25. »Mjelc źe, njepłac, maś mója, jědewoj,
wšak maš hyšći młodšu źowku,
daśi wóna śi tam derje źěła.

26. Śěžej śi wóna tam źěłaś buźo, jědewoj,
||: cesćej buźoš na Hanu spominaś.« :||