Stara mać holičku plećeše

2. Husćišo holičku plećeše,
husćišo ju swarješe:

3. »Wostaj so lubeho swojeho,
swojoh luboh prjedawšoh.«

4. »Swojoh so lubeho njewostaju,
swojoh luboh prjedawšoh.«

5. »Njechaš so lubeho wostajić,
da će ja dam zatwarić.

6. Da će ja hišće dam zatwarić,
do toh nowoh klóštera.«

7. Dała mać holičku zatwarić,
do toh nowoh klóštera.

8. »Tudy budź ty mi nětk lětko a dźeń,
hač ty luboh zabudźeš.«

9. »Swojeho lubeho njezabudu,
dóńž na swěće žiwa sym.«

10. Zlět’wałoj staj tam, haj zlětowałoj
dwaj mi běłaj hołbikaj.

11. Zwysoka staj wonaj zlětowałoj,
zniska staj so sydałoj.

12. Sydałoj staj so, haj sydałoj
na holčcynu komorku.

13. »Holičo, što namaj myta daš,
hdyž ći wokno wudźěłamoj,

14. Hdyž tebi woknješko wudźěłamoj,
zo móž’š luboh wohladać?«

15. »Što ha wón pomha mi k wohladanju,
hdyž mi njeje k rozmołwjenju?«

16. »Hdyž ći wón přińdźe k wohladanju,
da přińdźe tež k rozmołwjenju.«

17. Dźěłałoj staj tam, haj dźěłałoj
jedne rune woknješko.

18. Prjedy hač běły dźeń zaswita,
da bě holčo z klóštera.

19. Wzałoj staj wonaj so za ručki,
wjedłoj staj so přez łučki.

20. Torhałoj staj wonaj, torhałoj
kwětki běłe, čerwjene.

21. Sadźałoj staj sej je, sadźałoj
do jedneje zahrodki.

22. Budźa-li kwětki tu rjenje kćěć,
da mój swojej budźemoj.

23. Kwětki te rjenje přec kćějachu,
rózno dźělenej nje’dźemoj.