Hale za našimi hunami

2. Štó ha je ju wuteptał?
Holičcyny luby sam,
ducy wječor na hru k njej,
ducy ranko ze hry dom.

3. Hdyž pak tole zhonił bě
holičcyny stary nan,
dał je wón jej twarići
jednu wusku komorku.

4. Tajku wusku komorku,
tajku twjerdu komorku,
wot spódka bě mur’wana,
wot wjercha pak wjelb’wana.

5. Wón jej stajił wajchtarjow,
dźewjećich haj wajchtarjow,
dźesateho wrótnika,
zo dyrbja ju wachować.

6. Holička bě mólička,
tajka jara młoduška,
tajka jara młoduška,
hišće jara njerozumna.

7. »Radź mi, moja sotřička,
radź mi dobru radźičku.
Radź mi dobru radźičku,
wo mojoh mi luboh dźe.«

8. »Radźić chcu ći radźičku,
hejzo mje chceš posłuchać:
Sleč joh suknju zelenu,
daj jom lindyr sukničku.

9. Staj jom bortu na hłowu,
swoju bortu z wěnaškom,
zwjazaj jom tón šórcušk swój,
swój tón šórcušk čoršowy.

10. Daj jom ty dwaj karančkaj,
karančkaj haj swětłej dwaj,
pósćel jeho po wodu,
po tu wodu jadomnu.«

11. Holčka luboh wuslekła
jeho suknju zelenu,
podała je lubemu
swoju lindyr sukničku.

12. Stajiła jom na hłójčku
swoju bortu z wěnaškom,
zwjazała jom šórcušk swój,
swój tón šórcušk čoršowy.

13. Podała jom karančkaj,
karančkaj haj swětłej dwaj,
pósłała joh po wodu,
po tu wodu jadomnu.

14. »Budźa-li tam prajerńče
swoje běłe ruby prać,
njedaj so jim spóznaći,
ty mój luby najlubši.«

15. Prajerńče tam pjerjechu,
na holičku zhlad’wachu:
»Čeje sy ty, holičo,
zo maš tola wotrohi?

16. Wotrohi při škórničkach,
po boku tón swětły mječ?
Ty drje njejsy holičo,
ale luby holčcyny.«