1. Chwalena budź rjana kwětka
tam na horje Cionskej,
k tebi přińdu wšitcy fromni,
ty sy róža Saronska.
Ty sy słónčko njebjeske,
z twojim swětłom rozswěć mje.

2. Nětko da ja přińdu k tebi,
ow ty smilna wutroba!
Mojej woči sylzujetej,
ert je połny zdychnjenja.
Hdyž ert wjace njerěči,
da słyš, Jezu, zdychnjenje.

3. Do zahrody chcu ja chwatać,
hdźež mój luby chowa so.
Tam će pytam ze zrudnosću,
hdźež će nam’kam, Zbóžniko.
Tam mjez tymi kwětkami
da mój šac so nam’kać mi.

4. Jezus, mojej’ duše přećel,
je wšón běły, čerwjeny,
tam mjez wjele tawzyntami
wuzwoleny k lubosći.
Ty sy róža Saronska,
ty sy běła lilija.

5. Nětko da chcu so ja podać
temu knjezej Jezusej.
Wón ’dźe wěsće na mnje hladać
a mi pomhać z nuzy wšej’.
Duša zběhń so k njebjesam!
Swěće, dobru nóc ći dam!