Serbske ludowe spěwy

Grabała Hanicka pód gólku wows

1. Grabała Hanicka spód gólku wows,
||: pśijěł k njej rejtaŕ hejgen sam. :||

2. »Bog śi tud spomagaj, Hanicka!
||: Debu śi spomagaś wowsa grabaś?« :||

3. »Bžez pomocy jo pósacony,
||: bžez pomocy buźo zgrabany.« :||

4. »Hanicka, njedawaj gjardych słow,
ty sy mě malička zlubjona,
ako sy kolebkach lažała.

5. Z nožkoma som śě ja skolebał,
||: z ruckoma som śi ja košulku šył.« :||

6. Chyśiło źowcyšćo grabice,
||: běžało domoj płakucy. :||

7. »Móterka, luba maś mója,
co wy sćo kuli scynili,
až sćo mě maličku zlubili!«

8. »Mjelc źen a njepłac, ty źowcyšćo,
||: mej comej rejtarjej’ zapłaśiś.« :||

9. Rejtaŕ ten stupašo pśez progi,
||: móterka licašo pjenjezy. :||

10. Wšykne te złota cerwjone,
||: wšykne te tolarje šyroke. :||

11. »Wy njejsćo lubili pjenjezy,
||: ale sćo lubili źowcyšćo.« :||

12. »No, ga bjeŕ sebje ju Bóže mě,
||: Bog kśěł, aby za lěto wumrěła.« :||

13. Hyšćer tam njebě žednog’ pół lěta,
||: wumrěło rejtarjej’ źowcyšćo. :||