1. Bjeła jo rožyca ceŕena,
Pó sŕez tog’ ljesa jo rozkwitła.

2. To mje ńej’ žedna rožyca,
To jo to rjedne źówcyšćo.

3. ›Skazało swójemu lubemu,
›Skazało jemu jo na jgru pśiś.‹

4. ›Pśiź źen, ty rjedny, na jgru k nam,
›Gaž naše ’šykne hujdu spat.‹

5. Wóno tak z wjacorka buwašo,
Rjedny ten źješo k Rjedniškojcom.

6. »Spiš tuder, lažyš, lubka mója?
»Stań źen ty górej a spušć mje nutś.«

7. ›Nócy ja nikogo ńeznajom,
›Teke ja nikog’ nutś ńespušćijom.‹

8. »Ńeznajoš ty mje pó nócy,
»Rozmejoš ty mje pó rjecy.«

9. »Pó mójom z lažka stupanju,
»Pó mójom z lažka kłapanju.«

10. »Zaswjeś ty, rjedna, tu swjecycku,
»Hogljedaj, lubcycka, chtó ja tož som.«

11. ›Swjecycka jo se mje zgórjeła
›Ze wšyknymi drugimi grońecy.‹

12. »Dobru nóc, dobru nóc, lubka mója,
»Tek naju wjerne lubosći.«

13. »Tek naju wjerne lubosći,
»Njet woni ’šykne roztyla ’du.«

14. »Woni se wiju pó swjeśe,
»Ako to ṕerje pó wóźe.«

15. »Ṕerje se pó wóźe rozpłynjo,
»Z wjetśikom se wóno rozdujo.«

16. »Tak teke jo z tymi lubosćami:
»Lažce se gromadu zejduju.«

17. »Lažce se gromadu zejduju,
»Śježko se roztyla šejduju.«