1. Co ja som nowego zgoniła,
Mój luby co wote mńe pśec.
Pejez źen, pejez źen z wjernosću,
Kótary cas buźoš zas pśiś.

2. ›Kaga śi deru ja pejeźeś,
›Ja ńewjem śi togo casa,
›Ńewjem ja, ńewjem ja togo casa,
›A teke ńe teje stundy.‹

3. Och rozmilony luby mój,
Wostań ty to ljetaško tud’.
Což tuder pśepijoš, pśecarujoš,
To za tebje zapłaśijom.

4. ›Wostanjom ja to ljetaško tud’,
›Ga šykno śi pśecynjom[.]
›Pśepijom, pśecarujom twój dobytk’ šen,
›Ja na wójnu pośegnjom.‹

5. Gaž jo do cuzeje zeḿe pśijjeł,
Ga spomnu wón na te słowa;
Hobrośi, hobrośi kónja bruneg’,
Rejtowašo zasej nasṕet.

6. Gaž pak ku dwóraju pśijjeźo,
Ga źówčo stoj na proze.
›Wec’ga ty źówčo tak gjarde sy,
›Až ty ḿe raz ńehuwitaš?‹

7. Rada by ja śi huwitała,
Pśez druǵego ja ńe sḿeju;
Wón seźi we jśṕe za blidom
A gljeda z tym hoknom wen.

8. ›Som ja ten rejtaŕ ńerodny,
›Ja śi jogo sastśjelijom,
›Na bura, na knjeza ja nic ńedam,
›Ja śi jogo zastśjelijom.‹

9. Ńestśjelaj ty rozmilony mój,
To jo źen mój nejmłodšy bratš.
›Joli to ten twój nejmłodšy bratš,
›Ga jo tek mój nejlubšy šwar.‹

10. Choźił jo rjedny po rynku,
Na rynku hokoło.
To pak tam ńebješo jeje luby,
To bješo jeje nejmłodšy bratš.