Sedało źowćo pód dubom

2. »Co ty tud źěłaš, źowcyšćo,
pód dubom zelenem?
Šyjoš ty šanty žyźane,
wijoš wěnki ruśane,
jederhej,
wijoš wěnki ruśane?«

3. »Dwa wěnka som ja wuwiła
wót ruty drobneje.
Ten jaden debu lubem’ daś,
ten drugi sama měś,
jederhej,
ten drugi sama měś.«

4. »To ja śi gronim, źowcyšćo:
Ten jaden dejš mě daś.
Njerozgniwaj ty rejtarja,
rozgniwaj lubego,
jederhej,
rozgniwaj lubego.«

5. »Co pak mě jo wó rejtarja,
rejtarja cuzego?
Rejtaŕ ten mě pšec wujěźo
a zas njepśijěźo,
jederhej,
luby zas pśijěźo.«

6. Rubali su se, rubali,
tśo kněžki wó jeje wěnk.
Tak dłujko su se rubali,
až do dnja běłego,
jederhej,
až do dnja běłego.

7. Jadnog’ wjeźechu na kjarchob,
drugego badarjej’,
tśeśeg’, wěrnego lubego,
do jeje komorki,
jederhej,
na běłu póstolu.