1. »Spěwaj mi, holičo, wjesoły hłós,
zo je mi słyšeći daloko.

2. Přez te mi pola Łazowske,
přez te mi mjezy Złyčinske.«

3. Holičo zaspěwa wjesoły hłós,
zo běše słyšeći daloko.

4. Luby tón běžeše z piwa dom,
nimo mi lubčički swojeje.

5. Z prawym tym wóčkom tak hroznje hlada,
zo so jej banćiki zmawujeja.

6. »Přečo, mój luby, tak hroznje hladaš,
zo so mi banćiki zmawujeja?«

7. »Kak da ja njedyrbju hroznje hladać,
hdyž sy ty jedne tak chude dźěćo.

8. Hdyž sy ty jedne tak chude dźěćo,
ja pak sym wulkeho překupca syn.«

9. »Njejsy to, luby mój, prjedy wědźał,
zo sym ja jedna tak chuda holca?«

10. Přečo sy łazył, haj łazył za mnu
po tychle piwnych mi wječorach.

11. Po tychle ćěmnych mi komorach,
po tychle ćmowych mi kućikach?«

12. Wuspał sej radšo swoju hłójčku,
njesčinił mučne sej swoje nohi!«

13. Tuž budź ći, holičo, lubše łóžko,
hač zo by dała so hólcam zawjesć.

14. Hólcy ći holičo wobrěča,
chwilku za lubku ju poměja.

15. Chwilku za lubku ju poměja,
potom pak zaso ju wostaja.

16. Hólcy ći maja drje lesnu rěč,
ale we wutrobje falšnu mysl.

17. Hólcam tym wěr jedna stara ranca,
prjedy hač jedna młoda holca.