1. Z wjacorka, z wjacorka welika śma,
Šćažcycki, dróžcycki wiźeś ńej’,
Teke tog’ sołojka słyšaś ńej’.

2. Jano to rjedne źówcyšćo;
Wono tog’ gólacka pšošašo:
›Kśjeł źe jo domoj pśewóźowaś.‹

3. »Pśewoźiś ja śi deŕe ’cu,
»Daloko sobu ja ńepójdu,
»Daloko z tobu ja ńepójdu.«

4. »Naše te rano stawaju,
:,: Wóni mje górej wołaju.« :,:

5. ›Stawaj źe górej, ty jjezny knecht!
›Šykne te rataje worat jjedu,
›Jano ty rjedny spiś a lažyś.‹

6. »Ńewołaj, ńešćokaj, móterka mója,
»Ja som tu nocku tak małko spał,
»Som móju lubku domoj pśewoźował.«

7. »Daloko, šyroko som z ńeju ’šel,
:,: »Słowka pak z ńeju gronił ńejsom.« :,: