1. ||: »A górjej, górjej źowcyšćo. :||
Jědewej!
Komora połna złoźe – jede – złoźejow.«

2. ||: »To njejsu žedne złoźeje. :||
Jědewej!
To su źen móje fryja – jede – fryjarje.

3. ||: Wóni mě drastwy njebjeru. :||
Jědewej!
Wóni su pśišli spo mój – jede – spo mój wěnk.

4. ||: Gaby mój luby dobry był, :||
jědewej,
njeby spo mój wěnk w nocy – jede – nocy šeł.

5. ||: Gronił mě wo njen na reji. :||
Jědewej!
Kśěła jen jomu rada – jede – rada daś.

6. ||: Wšyken wot ruty drobneje. :||
Jědewej!
Wšyken z polejom pśewi – jede – pśewity.

7. ||: Gaby se jomu ten njezdał, :||
jědewej,
kśěła jen lubjej rozter – jede – roztergaś.

8. ||: Spo zymnej rosy rozchytaś. :||
Jědewej!
Z běłyma nožkoma potep – jede – poteptaś.«

9. ||: W to město zrosła leluja, :||
jědewej,
ta roža běła cerwo – jede – cerwona.

(Gaž jo njewjesta syrota:)

10. ||: »Njeměj mě, luby, k směchoju. :||
Jědewej!
Ja som zgubjona syro – jede – syrotka.«

11. ||: »Sy-li ty, źowčo, syrotka, :||
jědewej,
wšak sy ty běła cerwo – jede – cerwona.

12. ||: Ty sy mě rowno tak luba, :||
jědewej,
ako ta grozna boga – jede – bogata.«