Ha šij, šij, mój krawčiko, sukničku
1. »Šij, šij, mój krawčiko, sukničku,
kolebaj holičku z nóžčičku.
2. Hdyž budźe holička wulka narosć,
da dyrbi wona tež twoja być.«
3. Krawčik tón sukničku šiješe,
holičku z nóžčičku kolebaše.
4. Krawčik tón na wójnu ćehnješe,
hač bě so minyło sydom lět.
5. Hdyž bě so minyło sydom lět,
krawčik tón ćěrješe z wójny dom.
6. Přeco wón ćěrješe k’ korčmarce,
do toho korčmarjec nowoh dwora.
7. »Pomhaj Bóh, pomhaj Bóh, korčmarka!
Hdźe ha maš ty twoju dźowčičku?«
8. »Moja ta dźowčička doma njeje,
wona tam pod hajkom wowsa hrabje.«
9. Hólčik tón zawróći konika,
přeco wón ćěrješe pod hajk won.
10. »Pomhaj Bóh, pomhaj Bóh, holičo!
Njetrjebaš pomocy wowsa hrabać?«
11. »Bjez twojej’ pomocy je posykany,
bjez twojej’ pomocy ’dźe zhrabany.
12. »Njedawaj, holička, horde słowa,
ty sy mi mólička slubjena.«
13. Ćisnyła holička serp a hrabje,
běžała přec starej maćeri dom.
14. »Što sy ty činiła, maćerka,
zo sy mje móličku slubiła?«
15. »Mjelč wšak a njepłakaj, holička,
chcemy će wupłaćić z pjenjezami.«
16. Stary nan pjenjezy sadźowaše,
hač so to blido tak zhibowaše.
17. Lute te tołste tolerje,
někotre brancowske šěsnaki.
18. Krawčik tón pjenjezy bjerješe,
do kórcnoh měcha je sypaše.
19. »Mi su te pjenjezy jara lubo,
waša ta dźowka šće wjele lubša.«
20. Pjenjezy přěhraju, přepiju,
na holčku nihdy pak njezabudu.«