1. »Ta ćma, ta ćma tak wulka je,
mój luby nihdźe njej’.
Što by mi wšitko pomhało,
hdyž by tu runje był.

2. Haj chwilku by mje lubo měł,
ja1 třećoh njerodźu.
Za to će prošu, luby mój,
njezabudź jenož mje.«

3. »Zabudu tebje, holičo,
mi winy njedawaj.
Na to d’rimoj być zmyslenaj,
zo w młodych lětach smój.

4. Zajacy skaču tam a sem,
te dyrbja třělane być.
Tak je tež runje z holcami,
te dyrbja lub’wane być.

5. Hdyž wone stare budźeja,
nichtó wo nje njerodźi.
Towarš tón rjeknje towaršej:
›Bjer ty, ja njerodźu.‹

6. Bohatu ženja pjenjezy,
chudu pak rjanosće.«
»Jelizo młodoh njekrydnu,
wo druhoh njerodźu.«

1 w originalu drje mylnje ›Za‹