1. Běła jo rožyca cerwjena,
pó srjejź tog’ lěsa jo rozkwitła.

2. To mě njej’ žedna rožyca,
to jo to rědne źowcyšćo.

3. Skazało swójomu lubemu,
skazało jomu jo na jgru pśiś:

4. »Pśiź źe, ty rědny, na jgru k nam,
gaž naše wšykne wujdu spat.«

5. Wóno tak zwjacorka bywašo,
rědny ten źěšo k Rědnyškojcom.

6. »Spiš tudy, lažyš, lubka mója?
Stań źe ty górjej a spušć mě nutś.«

7. »Nocy ja nikogo njeznajom,
teke ja nikog’ nutś njespušćijom.«

8. »Njeznajoš ty mě pó nocy,
rozmějoš ty mě pó rěcy.

9. Pó mójom zlažka stupanju,
pó mójom zlažka klapanju.

10. Zaswěś, ty rědna, tu swěcycku,
woglědaj, lubcycka, chto ja toś som.«

11. »Swěcycka jo se mě zgórjeła
ze wšyknymi drugimi gronjecy.«

12. »Dobru noc, dobru noc, lubka mója,
tek naju wěrne lubosći.

13. Tek naju wěrne lubosći,
nět wóni wšykne roztyla du.

14. Wóni se wiju pó swěśe,
ako to pjerje pó wóźe.

15. Pjerje se pó wóźe rozpłunjo,
z wětśikom se wóno rozdujo.

16. Tak teke jo z tymi lubosćami:
lažce se gromadu zejduju.

17. Lažce se gromadu zejduju,
śěžko se roztyla šejduju.«