1. W zymje, lěśe wjerbinka.
Sedało źowćo w wjerbince.
Sedało jo a glědało,
gaž by rědny z kjarcmy šeł.

2. Rědny z kjarcmy domoj źo.
Wjasele wón juskašo,
z drugeju se rozgranjašo.
Wšo pak źowćo słyšašo.

3. „Och, ty mój nejpjerwjejšny,
njecyń ty mě takego!
Tužycu mam wjeliku,
dłujko žywa njebudu.

4. Budu zginuś chójźeca
pó tych górach, wjele tužna,
we Rědnyškojc we dwórje,
we tej nowej komorje.“