1. W zymje, lěśe wjeŕbińka.
Sedało źowčo w wjeŕbińce.
Sedało jo a glědało,
gaž by rědny z kjarcmy šeł.

2. Rědny z kjarcmy domoj źo.
Wjasole wón juskašo,
z drugeju se rozgronjašo.
Wšo pak źowčo słyšašo.

3. „Och, ty mój nejpjerjejšny,
njecyń ty mi takego!
Tužycu mam wjeliku,
dłujko žywa njebudu.

4. Budu zginuś choźeca
po tych górach, wjele tužna,
we Rědnyškojc we dwórje,
we tej nowej komorje.“