1. ›Spłowaj, spłowaj łopeńce
›Swójej lubce ku kómorce!‹
Ku kómorce pśipleło,
Do kómorki njamógło.

2. Źurja su twardo zacynjone,
Ze spłom słomy zatkane,
Ze spłom słomy zatkane,
Z grochowom zernom zawalone.

3. We kómorce źówča tśi,
’Šykne jadnak rjedne su,
Młodša jo ta rjednejša,
Teker jo ta zwažnejša.

4. Weze lubeg’ za ruku,
ẃeźo jogo na žudla.
»Njet mje spoẃeź luby mój,
»Lec mje welgin lubo maš?«

5. ›Lubo ja śi welgin mam,
›Braś śi nikul’ ńebudu,
›Braś śi nikul’ ńebudu,
›Lubo ja śi welgin mam.‹

6. Huwjeza jom’ ruce, noze,
Chyśi jogo ze žudli,
Gubi jomu boce lobro:
To bu jomu do głowy.

7. ›Mjej źjek, mjej źjek, lubcycka,
›Až sy mje to scyniła.
›’Cu ja njento wot was hyś,
›Njok ja nikul’ zasej pśiś.‹

8. »Ńezalub, ńezalub́, luby mój,
»Deŕe buźoš zasej pśiś.« –
Bjertyl ljeta huchada,
Luby zasej pśichada.