1. Stara mać holičku plećeše
kóždu zbóžnu njedźelku.

2. Husćišo holičku plećeše,
husćišo ju swarješe:

3. »Wostaj so lubeho swojeho,
swojoh luboh prjedawšoh.«

4. »Swojoh so lubeho njewostaju,
swojoh luboh prjedawšoh.«

5. »Njechaš so lubeho wostajić,
da će ja dam zatwarić.

6. Da će ja hišće dam zatwarić,
do toh nowoh klóštyra.«

7. Dała mać holičku zatwarić,
do toh nowoh klóštyra.

8. »Tudy bydź ty mi nětk lětko a dźeń,
hač ty luboh zabydźeš.«

9. »Swojeho lubeho njezabydu,
dójž na swěći žiwa sym.«

10. Zlět’wałoj staj tam, haj zlětowałoj
dwaj mi běłoj hójbikaj.

11. Zwósoka staj wonaj zlětowałoj,
zniska staj so sydałoj.

12. Sydałoj staj so, haj sydałoj
na holčcynu komorku.

13. »Holečo, što namaj myta daš,
hdyž ći wókno wudźěłamoj,

14. Hdyž tebi wóknješko wudźěłamoj,
zo móž’š luboh wohladać?«

15. »Što ha wón pomha mi k wohladanju,
hdyž mi njeje k rozmołwjenju?«

16. »Hdyž ći wón přińdźe k wohladanju,
da přińdźe tež k rozmołwjenju.«

17. Dźěłałoj staj tam, haj dźěłałoj
jene rune wóknješko.

18. Prjedy hač běły dźeń zaswita,
da bě holčo z klóštyra.

19. Wzałoj staj wonaj so za ručki,
wjedłoj staj so přez łučki.

20. Torhałoj staj wonaj, torhałoj
kwětki běłe, čerwjene.

21. Sadźałoj staj sej je, sadźałoj
do jeneje zahrodki.

22. Budźa-li kwětki tu rjenje kćěć,
da mój swojej budźemoj.

23. Kwětki te rjenje přec kćějachu,
rózno dźělenej nje’dźemoj.