Serbske ludowe spěwy

Za našimi hunami

1. Za našimi hunami
lada ležo wostachu.
Štó ha je tón dobry worar,
kiž je horje worać chce?

2. Wjelk te lada horje wora
ze štyrimi kozami.
Liška jemu pohanješe,
z wopušu tam praskaše.

3. Wjelk so rozhniwa na lišku,
ćisnu wótku do njeje.
Na to so jom liška spłóša,
běžeše wot wjelka preč.

4. Mały kusk bě wotběžała,
kmótru žabu naběža.
»Hdźe jow přińdźeš, kmótra žaba,
tajka wulka pisana?«

5. »Pósłana sym z Hóttendórfa
z pisanymi listami:
Štó ha je tón dobry šrybar,
kiž te listy lazuje?«

6. Liška listy lazowaše
na pisanu zhladuje.
Z porstom sej pokazowaše,
pisanu přec popaže.

7. Kusk tam dale přiběžała,
kraholca sej naběža.
Kraholc swoje drjewo ćesa
z tajkim wótrym sekercom.

8. Piskor jemu přiwaleše
ze słómjanym sochorom.
Liška jomu pomhać chcyše,
sochor jom přec rozłama.

9. Rak, hlaj, tón tam drjewo rěza
z wołojanej piłku,
mały kralik drjewo kała
ze škleńčanej sekerku.

10. Baćon tón po bróžni chodźi,
zamołwješe młóčkow sej.
Chcyše sej dać z kórca młóćić,
nima wjac hač woklepanc.

11. Wróble te młóćachu jemu,
ćelo z riću mjećeše,
ćelo z riću mjećeše,
móše je zešrótowachu.

12. Za hunami sróka chodźi,
chcyše sej dać pšeńcu syć,
chcyše sej dać pšeńcu syć,
nima zorna na hubjach.

13. Wróna ta na dubi sedźi,
žałosnje so směješe,
ranca ta tam piwo wari,
z póskom sej je měšeše.

14. Mucha ta pak chlěb tam pječe,
z póskom sej jón měšeše.
Boran chce na wójnu ćahnyć,
wowca jemu wotradźa.

15. »Njechodź, borančko, na wójnu,
ja sym tam tež pobyła.
Sym tam wopuš přisadźiła,
ty ’dźeš wotbyć kožany měšk.«